'Hoe doorbreek ik het geruzie thuis?'
Bel BalansAdvies |
|
Melanie Kastelijn
Vrijwilligster Melanie Kastelijn, zij werkt gemiddeld vier uur per week bij de BalansAdvieslijn, ontvangt per mail een bericht van een moeder die thuis last heeft van de voortdurende strijd met haar tienerdochter met ADHD. Ze twijfelt aan zichzelf door de ruzieachtige sfeer; hoe kan deze situatie worden doorbroken? Melanie reageert schriftelijk en ontvangt vervolgens een reactie van moeder.
‘Ik lees in jouw mail dat je tips en handvaten zoekt om beter om te gaan met de ruzies met je dochter. Vervelend dat jullie deze moeten doormaken. Ik ken de achtergrond er niet van. Ik leg je daarom een paar vragen voor, misschien dat de beantwoording ervan jou nieuwe inzichten kunnen geven:
- Heeft jouw dochter zelf ook last van haar boosheid?
- Kan zij goed met haar emoties omgaan, die haar in deze tienerjaren ook vanuit het niets overvallen?
- Weet zij zelf of weet jij waar de boosheid vandaan komt?
- Heeft ze bij voorbeeld last van een ‘vol hoofd’?
- Slikt ze medicatie?
- Heb je haar wel eens gevraagd wat zij thuis anders zou willen?
- Waar kun je haar mee motiveren? Autonomie is op deze leeftijd heel belangrijk. Misschien wordt door een nieuw gesprek met haar vanuit die laatste vraag de vicieuze cirkel doorbroken. Alleen maar regels stellen en begrenzen helpt niet. In deze situatie wordt iets van beiden gevraagd.
- Mijn laatste vragen: kan er sprake zijn van overprikkeling? Wordt op school teveel van haar gevraagd? Hoe slaapt ze?
Vol hoofd
Mijn ervaring, als moeder met ADHD en als coach, is dat kinderen zich heel graag gezién voelen. Hun verhaal kunnen doen. Maar op een bepaalde leeftijd ga je niet alles meer aan je moeder vertellen. Je zou cognitieve gedragstherapie kunnen overwegen, voor haar, maar ook voor jou. Het is echter niet voor iedereen geschikt, ik zou je erover laten informeren bij de huisarts voordat je dit soort opties thuis bespreekt. Jongeren vinden het, juist bij een vol hoofd, vaak lastig om met professionals te praten. En we moeten niet vergeten dat specifieke tienerproblemen ook over kunnen gaan omdat de motivatie van de kinderen zelf verandert.’
(Dan haalt Melanie een voorbeeld aan van een tiener, Freekie, 16 jaar. Hij was twee jaar verslaafd aan blowen maar kreeg genoeg van zijn eigen houding en gedrag.)
Freekie: ‘Ik begon de dag met een joint. Mijn hoofd werd er lekker rustig van. Maar ik werd ook heel boos als ik niet had geblowd, of als mensen kritiek op mij hadden, of zeiden dat ik ermee moest stoppen. Ik ben nu sinds drie maanden gestopt met blowen. Dat is echt wel beter. Mijn hoofd is echter heel druk nu. Ik moet andere manieren vinden om rustig te worden. En ik moet mezelf beter kunnen inhouden, want nu komt mijn boosheid weer naar boven. Ik kan beter naar de sportschool gaan en aan school werken.’
Ze vervolgt: ‘Mijn voorstel is dat je bij je dochter gaat zoeken naar toch nog een nieuwe ingang: Wat vinden jullie beiden leuk? Naar het strand? Ga dat doen, als is het maar een paar uurtjes. En geef je dochter complimenten, die zou je wel eens kunnen vergeten door de omstandigheden, en ook al reageert zij niet, ze zal ze echt waarderen.
Misschien sterkt het jou, zoals ik al schreef, om met iemand te gaan praten om je zorgen en irritaties te uiten en wie weet krijg je wel handige tips mee naar huis, die je zelf nog niet bedacht omdat jullie nu eenmaal in deze situatie verstrikt zitten.
Ter afsluiting: ‘Choose your battles’… niet op alles dat jou irriteert hoef je in te gaan. Er komt veel op je dochter af in deze leeftijdsfase, en dan ook nog in coronatijd. Natuurlijk, ook op jou, dat realiseer ik me goed. Beiden moeten jullie dit proces echter leren hanteren, zelfregulatie heet dat. Misschien kun je op google hierover nog interessante info vinden, die jou sterkt en daarmee ook jouw dochter. Graag wil ik je even bellen om nog een belafspraak te maken als je dat fijn vindt.’
Na twee weken belt moeder naar Melanie en bedankt haar voor de uitgebreide reactie. Met name de overprikkeling en de zelfregulatie pikte zij op uit de mail. Bellen is niet meer nodig. Er staat een afspraak voor een intake bij een instituut voor ouderbegeleiding. Ze heeft haar mail aan de BalansAdvieslijn rustig met haar dochter besproken, en ook lazen ze samen de reactie van Melanie. Dochter is trots op moeder dat zij de moeilijke situatie thuis wil doorbreken, ook zij heeft er last van. Ze besluit om ook mee te werken door tweemaal per week te gaan hardlopen. Ze hoopt daarmee de spanningen uit hoofd en lijf te rennen. (BK) |
|
|
|
|
